Bugünkü yazım tesadüf eseri karşılaştığım
birine..
Miss Nobody’e..
Okuyorum durmadan
okuyorum..
Dedim ya kendimi okur gibi okuyorum yazdıklarını, açtığım hesabın
kendi hesabım mı olduğunu kontrol edecek kadar tereddüt içerisinde, kendi acımı
okur gibi okuyorum..
Ben yazamadım ama sen anlatmışsın..
Hele Ali Lidar’dan yaptığın aşağıdaki alıntıyla durumu
çok güzel özetlemişsin…
‘Eğer birini seviyorsan ve o seni sevmiyorsa bundan
çok güzel kaos çıkar.
Bir sürü şiir, sağlam bir roman ve anlatacak bir sürü
hikaye çıkar
Uykusuz geçen geceler, parklarda içilen şaraplar,
yerli yersiz kıskançlık krizleri çıkar.
Ama sevgine karşılık çıkar mı?
O biraz zor işte.. ’
Şimdi sen tüm bu
kelimeleri bir araya getirip, benim cümlelerimi, bilmediğim bir zaman
diliminde, bilmediğim bir yerde satırlara dökerken benim senin için yazmamam
saçmalık olurdu. Çünkü acılar her zaman denk gelmez birbirine.. Düşünsene
dünyada milyonlarca acı var.. Kimi can, kimi mal kaybından, kimi hastalıktan,
kimi huzursuzluktan, kimi varlıktan, kimi yokluktan… Baktığında hepsi acı,
herkesin acısı kendine acı.. O yüzden aynı cümlelere hapsolmuş kelimelerle aynı
acıya denk gelmek önemli. Hani sen hem üzüldüm, hem mutlu oldum yazmışsın ya
onun gibi bir şey işte..
Ümit Yaşar’ın da dediği
gibi;
Karşılaşmamız kaderdi
belki (buarada okuduğum ilk yazın ‘Kader’di).
Ama çektiğimiz çiledir
bizi birbirimize yaklaştıran,
O korkunç ümitsizlikler,
büyük çaresizliklerdir.
Acılarımızı
yitirmeyelim..
Sanıyorum acıya da sahip
çıkmak önemli. Çünkü acılarımızdır bizi biz yapan.. Ve yine aynı acılardır
benzerini bir başkasında bulduğumuzda sımsıkı sarıldığımız..
Şimdi sen adını dahi
bilmeden, bilmek istemeden, nerede olduğunun hiçbir önemi olmadan, nerede
olduğumun ve ne olduğumun önemi olmaksızın yazdığım kişi!
Kaybettiğim kendimi
bulmuş gibi, iç sesimle konuşur gibi, benim bir yerlerde unuttuğum cesaretim
gibi, içimden bağırdıklarımı söz olup satırlara döker gibi yazıyorsun ya, sırf
bunlar için bile koca bir teşekkür etmem gerek sana.
Teşekkür ederim,
Hükümsüz kıldığım
varlığıma anlam kattığın için çok ama çok teşekkürler,
''acılardır benzerini bir başkasında bulduğumuzda sımsıkı sarıldığımız'' şu cümlene denk sana neden birdenbire bu kadar ısındığımı ve tüm bu tesadüflerin nasıl bir dengede durduğunu sorup durdum kendime.Ama bizi yakınlaştıran şey ortak acımız .Dün ilk kez duygularda ikizmiş dedim.İyi ki gerçekten iyi ki güzel bir tesadüfle bulduk birbirimizi.Belki zamanla birlikte unuturuz acılarıda.Varlığın için teşekkürler ..
YanıtlaSilCok guzel olmus yaziniz kaleminize saglik yazilarinizi takiptey bana da beklerim :)
YanıtlaSilyazimbari.com
SilÇok teşekkür ederim, değerli yorumlarınızı beklerim. Sevgiler,
Sil