Trakya'nın en bi güzeli Edirne..

Haftasonu Kıyıköy – Kastro gezisi yapmak maksadıyla yola çıkıp, bir gün evvel havanın yağışlı olması sebebiyle rotayı Edirne’ye çevirdik. Geçenlerde sevgili Didemika Kıyıköy – Kastro – Tekirdağ üçlemesi yapmıştı, keyifle okumuştum. Biraz oradan esinlenme, biraz da özlem birleşince çok sevdiğim Trakya bölgemize gitmek farz oldu. Üniversite yıllarım orada geçtiğinden bende ayrı bir yeri vardır Trakya bölgemizin. Bölgenin diyorum çünkü öğrencilik yıllarım boyunca gezmediğim, görmediğim yeri kalmadı gibi bir şey.  Neden severim bu bölgeyi?

Buralarda yaşayan insanlar ekseriyetle Muhacirdır (ailem gibi)..

Doğdukları topraklardan ayrılmak zorunda bırakılan bu insanlar yerleştikleri bu toprakları adeta cennete çevirmişlerdir.

Boş durmayı sevmezler..

En güzel yanları toprağı sevmeleridir ki bu onları zararsız yapar.

Toprakta onlar gibi sessizdir..

Konuşmaya korkar çoğu, iyilik güzellik dilerler durmadan. Dilleri ancak buna döner.

Kaybetmekten korkarlar.. Belki de bundandır toprağa olan merakları, ektikleri gibi kök salmak, tutunmak, kalmak isterler.

Güzel insanlardır, güler yüzlü insanlardır.

Romanları meşhurdur bir de Trakya’nın..

Muhacirlar gibi onlarda göçebedir..

Hayatı, yaşamayı bilirler. Kavgaları bir şarkıyla dansa dönüştürebilen tek ırktır.

Romanlar sayesinde eğlence, göçmenler nedeniyle de sessizlik hakimdir.

İki güzelliği bir arada bulunduran Trakya bölgemizin en bi güzeli Edirne gezimize gelince..

Neler Yaptık?

3 Saatlik yolculuk sonunda vardığımız için öncelikle yemek yiyelim dedik. Daha doğrusu ben demedim, sevgilim dedi. Bu nedenle daha önceden lezzetini bildiğimiz Köfteci Osman’a uğradık. Bildiğiniz ev köftesinin daha bi pufidik olanı, gayet lezzetli. Ciğer de yapıyorlar ama biz köfteyi tercih ettik.

Yemeğimizi yedikten sonra ağır adımlarla akşam için yer ayırttığım Gazi Meyhanesi’ni görmeye gittik. Sıcak, güzel bir mekan.. Önünde ufacık bir bahçesi var. Bize oradan yer ayırmışlar. Garsonu Üseyin (Hüseyin) bize fayton ayarladı. O faytonla taaa Karaağaç’a kadar gittik. Tıngır mıngır, ele ele kolkola ilerlediğimiz yolun solunda alabildiğine yeşillik, sağında ise ufak çay bahçeleri karşıladı bizi.. Alan geniş, insanlar yayıldıkça yayılmış. Kalabalığın aksine gürültü yok. Herkes sessizce sohbetini ediyor. İstanbul’da olsa 2 kişi bir araya geldi mi gürültü olur diye aklımdan geçiyor. Sanırım şehrin sakinliği ve huzuru insanlara yansımış yada tam tersi..

Fayton turundan sonra Meriç kıyısındaki Emirgan çay bahçesine girdik. Taş köprüden gelene geçene bakmak, suyun akışını izlemek, manzaranın tadını çıkarmak için ideal bir yer…

Garsonların tamamı öğrenci… Güler yüzlü, hevesli insanları görmek mutlu ediyor insanı.

Oradan kalkıp sırayla önce Meriç’i sonra Tunca’yı geçiyoruz. Ağır adımlarla caminin yolunu tutuyoruz.

Geçen Cuma niyetlenmiş gidememiştim camiye.. Kısmette Edirne’de el açmak varmış. Allah kabul ederse yalvardım.. Hayır yanlış okumadınız duadan ziyade bir yalvarıştı umarım kabul eder.

Bilirim ki çaresizce el açmış kimseyi geri döndürmez. Neyse detayı Allah’la benim aramda. Selimiye / Üç Şerefeli Cami / Eski Cami’yi görmekten ziyade içine girip o yakınlığı hissetmenizi dilerim. Zaten hepsi birbirine çok yakın..

Görülmesi gereken yerler Edirne’de adeta sıralanmış gibi. Şehir sizi yormuyor, keyifle güzellikleri görmek mümkün.

Ufacık tarihi evlerin önünden yürüyerek Gazi Meyhanesi’ne ulaşıyoruz.  Yöresel kırmızı şarap muhteşem. İlerleyen saatlerde Romanlar eşliğinde fasıl var. Mekanın üst katından bahçedekilerin yanına gelmeleri bir hayli zaman alsa da müziği her koşulda duyabiliyorsunuz. Sevgilim Roman havaları beklerken Türk sanat müziği söylemeleri hüsrana uğratsa da, sanıyorum onun için istediğim ‘Sevenleriiiii sevdiiiğineeee vermedileeeeerrr’ şarkısı hoşuna gitti. Kalkmadan önce ikram ettikleri kahvenin tadı hala damağımda..eminim o kahvenin 40 yıl hatırı olacaktır.

Kalktıktan sonra tekrar Meriç’e doğru yürüdük. O tarafta da pek çok eğlence mekanı bulunuyor. Daha çok gece kulübü tarzında olan bu yerlerin kapısında içeride çalan yabancı müziğin aksine Romanların davullu zurnalı eğlencesi karşılıyor. Mekandan çok dışarıdaki eğlence görülmeye değer. Yine Meriç kıyısında pek çok mekan olduğundan ve buralar genelde düğün oranizasyonu yaptığından Roman düğünlerini de buralarda görmek mümkün. Hatta dönüşte bindiğimiz taksinin şoförü de bu bilgiyi tasdikledi. Eğer daha ileriye yürümüş olsaydık Roman düğünlerini de izleyebilirmişiz. Aklım kalmadı değil ama bir daha ki sefere inşallah.

Ertesi sabah yine Meriç kıyısında bulunan kır bahçelerinden birinde kahvaltı edip, Karaağaç’a gittik. Güzel sanatlar fakültesini, karşısındaki kafeleri, geniş sokaklarını, minicik evlerini, evlerden dışarıya sarkan küpe çiçeklerini görüp mutlu olmamak imkansız.  Ha birde minicik sokak köpeklerini sevmeden edemedim.. Ardımızda güzel bir şehri bırakıp dönüş yoluna geçtiğimizde, ufak bir parçayı yanımda götürdüğümü hissettiren tatlı bir kaşıntı başlamıştı.. Evet pirelendim.. Kolum bacağım şiş, kaşıntıya tahammül etmeye çalışarak yazdığım bu yazıya bir son verirken, bu gezintiye beni çıkaran adama, sevgilime kocaman bir teşekkür ederim.

Not: Seninle güzeldi.. (Çok)