Sevgilim ve gazeteleri ayrılmazlar. Bazen gazetelerin sadece onun için basıldığını düşündüğüm bile olur. Çünkü sabah gözünü açtığında yada bir yola çıkarken yapacağı ilk iş gidip gazete almaktır. Bunu o kadar sistematik bir biçimde yapar ki gazete olmadan hiç birşey yapılamayacağını bile düşünebilirsiniz. Okumasına gelince o gazeteyi en ince ayrıntısına kadar inceler, köşe yazılarını okur, notlar alır. Küçük küçük kağıtlara aldığı notlar zaman zaman benim ödevim olur. Ya alınacak bir kitap vardır yada gidilecek bir film. Hatta bazen yeni keşiflerimize konu olacak bir yer bile olur bu notların arasında.
O tüm bunları yaparken izlemesi ise benim için büyük bir keyiftir. Çünkü herkesten farklı bir okuma stili geliştirmiştir. Önce gazeteyi havaya kaldırır sonra dirseklerini hafifçe kırarak baş ve işaret parmaklarıyla gazeteyi uzun bir dikdörtgen haline getirir. Bu işlemi yaparken ağzında dolandırdığı kırık kürdan parçasını dişlerinin arasında sıkıştırır, bana bakar ve gülümser. Öyle sevimli bir hali vardır ki yanaklarını sıkmamak, sıkıp sıkıştırmamak için kendimi zor tutarım çünkü o an ki ciddiyetini bozmaktan çekinirim. Bazen bende elime bir gazete alır ona eşlik ederim. Ama bir gözüm hep ondadır, okurken yüzünün aldığı şekli ezberlemeyi severim. Bazen kaşlarını çatar 'şuna bak' der bazende kahkahalarla güler ve 'bak bu mutlaka okunacak, anlaşıldı mı' diye takılır. Dünde o, gazeteleri ve ben toplandık Pazar kahvaltısı için Fenerbahçe'ye gittik. Kahvaltı keyfi bir yana onu gazeteleriyle izlemek bambaşka bir keyifti. Tok kahkalarıyla etrafı şenlendiren, ağzındaki kürdanı türlü şekillerde döndüren bu adamı bir de gazeteleriyle görmenizi sağlayacak bir yazı yazmak lazımdı, yazdım.
Not: En kısa sürede kendisinden gazete okuma teknikleri konusunda ders almam gerekiyor. Zira o gazeteler benim elime geçtiğinde hallaç pamuğu gibi etrafa dağılıyor.
Ne güzel bir aşk. İnsanın inanası gelmiyor. Yazdıklarınız kurgu mu yoksa gerçekten böyle bir adam var mı?
YanıtlaSil