Annem ve soruları,
Babam ve soruları,
Ablam ve soruları,
Arkadaşlarım ve soruları...
O kadar bıktım ki bu bitmeyen sorulardan, söylediğim yalanlardan...
Oysa yaşıyorum işte nasılsa nasıl, kiminleyse kiminle, neyse ne...
Şuan şu yazıyı yazarken bile annemin, babamın bitmeyen bu soruları beni yordu. İsterdim ki herşeyi olduğu gibi anlatabileyim, üzerimdeki yüklerden kurtulabileyim ama yok mümkün değil. Neden? Çünkü herkes doğruyu ister ancak kimse tahammül edemez. Yalanlar kendini avutmak için söylenmiş en güzel sözlerdir. Bu güzel günün devamında tadımı kaçıran tüm sorulardan kurtulmayı diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder