Tam tahmin ettiğim gibi...

Annem yine gidiyor. Gitmesen de anneannem gelse dedim. 'Ay ne saçma sapan konuşuyorsun, ne yapacak bize gelince...' Diye başlayan söylenme hâli devam etti bir süre. Sustum. Odama kapandım 2 saat falan uyudum. Uyandım yemek yedik. Yemekten sonra dayanamadım ve bir kez daha şansımı denedim. Saçmalıyormuşum... Bir süre daha sessiz kaldıktan sonra yine başladım 'sen olmayınca çok kötü oluyorum anne'... Cevap gecikmedi 'yaaa çok yanımda durursun ya v.s.v.s' olsun özlüyorum seni dedim. Ağzımın payını verdi tam tahmin ettiğim gibi...

İçim daralıyor. Yine odama geçtim. Annem hala söyleniyor 'oturmaktan sıkılıyormuşum, iş yapsam böyle olmazmış' falan filan. Üstelik sende gidiyorsun. Sende gitmeden annemin gidişine üzülmemle dalga geçtin. Oysa ben senin gidişine de üzülüyorum. Niyeyse sende annem gibi kendime oyalanacak birşeyler bulmamı söylersin. Bense sadece özlediğimi söylüyorum. Özlemenin de çaresi bulunmuş, ev işi yaparsan vaktin kalmazmış. Dünyadaki tüm vakitler dolsa yine özlerim bunu bilen yok. 

Buarada haberin olsun ben dünyada en çok seni özledim sevgilim. Gidişinle bir şehir boşalacak bunu bilmek bile yeterince kötü benim için. Neyse boşver....