Bize Hasan Sabbah'ın fedaileri lazım!

İçim şişti mutsuz insanlardan. Bende çok mutlu dolanmam belki ama bu kadar da değil dedirten insanlarla dolu etrafım. Sürekli şikayet, sürekli ağlama, sürekli dert – keder… İnsanın bir kapasitesi var. Belirli bir miktarını alabiliyor, üzeri bunalıma sürüklüyor. Bir bakıyorsun sistem sana uyacağına sen sisteme uymuşsun. Mutsuzluk bulaşıcıdır der ablam. Çok doğru. Bulaşıcı bir hastalık mutsuzluk. Tahammül gücü her geçen gün azalıyor insanlarda kimse kendini karşındakinin yerine koymadığı için hep haksızlığa uğrayanın kendisi olduğunu düşüyor. Oysa bir empati yapsa tüm sıkıntı ortadan kalkacak. Ama yok zor olan bu.. Bunun yerine kıyaslamak, kendini haklı görmek, karşısındaki insanı küçümsemek üstelik bundan keyif almak gibi saplantılı bir yaklaşım dalgası sarıyor dünyayı. Zinciri kıracak tek bir fedai de yok ki sistem değişsin.. Belki de Hasan Sabbah’ın fedaileri lazım, inanması ve hepimizi kurtarması için…