Onu görme bunu duyma..

Gözüm var şükür görüyor, bakmadığımı da görüyor üstelik..

Kulaklarımın maşallahı var...Ardahan'dan konuş, İstanbul'dan ne dediğini söyleyeyim..

Kulağıma kapı - duvar işlemez o derece..

Üstelik bunun için özel bir çaba da harcamam. Bir de harcasam ne olacak kim bilir?

Tüm bunlara ilave enteresan da bir durumum var.. Allah'ın nasıl sevgili bir kuluysam (çok şükür ki), haberim olmadan yapılan ne varsa önüme düşer. Bu haber bazen kişinin ta kendisi vasıtasıyla geldiği gibi, çok alakasız kişilerle de bana ulaşır. Yoksa özel bir çabam yoktur. Dedim ya Allah denk getiriyor..

Kafama eser hiç gitmediğim bir yere giderim bir bakarım o da ne... kimleri kimleri görürüm.

Birine bir konuda bir şey soruyorsam cevabı biliyorumdur. Ya görmüşümdür ya duymuşumdur.. soruyorsam doğruyu söyle kurtul.. çünkü ben durduk yere sormam, soruyorsam cevabı bende zaten. Bazen bendekiyle söylenen cevapta tutmuyor. Böyle durumlarda bekliyorum. Çok şükür o sabır var.. bekliyorum zamanını, hiç umulmadık, hiç akla gelmedik o zamanı..

Bazen de iyi oluyor.. aklımı başıma getiriyor..
Yok aklım başıma gelince hemen değişim göstermem ben.
Zaman alır aklıma düşeni fiiliyata geçirmem.. beklerim sabırla..
Ondandır kararı verdim mi geri dönüşümün olmaması..
İçimde ne varsa bir bir öldürmem için gereken şey zamandır..
Her gün görerek, yaşayarak devam ederim normal yaşantıma..
Ondandır aldanış... ondandır karşımdakilerin afallaması..
Çünkü birşey olmamıştır, nedendir bu kestirip atış? Peşinden koştuğum düşer peşime..
Hep alttan almışımdır, hep kolay unutmuşumdur, küskünlük yapmamışımdır, hiç yüz çevirmemişimdir...
Nasıl olsa dayanamaz denen kişi ben olmuşumdur ya ondandır şaşkınlık..

Dedim ya o sabır var bende daha önce yaptım..
Nasıl yapılacağını çok iyi biliyorum..
Sonra mı?
Görmem - duymam işte o zaman..
Gözüm kör kulağım sağır olur,
Bağırsan gelmez sesin, eğilsen önümde görmem basar geçerim!