Bu insanlar öyle kötüler ki içlerinde en ufak bir sevgi kırıntısı yok, karşısındakinin ufacık bir açığını arayan kimseler, başkalarının mutsuzluğuyla beslenen yaratıklar. Ne yazık ki her yerdeler, sokakta, yolda, yemekte, işte kısacası aklınıza gelebilecek her yerden çıkabilirler. Bu tiplerle aynı havayı soluduğum için insanlığımdan utanıyorum, insanlıktan nefret ediyorum.
Etrafımda dolanıp mutsuz anımı kolluyorlar.. Benim mutluluğum seni neden rahatsız ediyor? Diye sorsam ne cevap verebilir?
Durmadan çelme takmanın, kötü davranmanın, fırsat kollamanın sebebi ne diye sorsam ne der???
Neden bu kadar kötüsün desem??? Ben sana ne yaptım desem???
Acaba utanır mı bir gün yaptıklarından?? Acaba utanması var mıdır???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder