Hoşçakal dostum!

Günlerdir beynimi kemiren düşüncenin bugün en üst sınıra ulaştığını hissettiğimde, yazmanın rahatlatacağı düşüncesiyle başladım yazmaya.

16 yıl.. tam 16 yıldır bir gün olsun aksatmadan yanımda olan, daha doğrusu benim çabalarımla yanımda olan, sıkıntımı alıp götürdüğüne, keyif verdiğine inandığım dostumla ne olduysa aramız açıldı.

Aslında mesele artık onun bana yetmemesi..

Sabahtan akşama kadar aklımda olmasının yanı sıra bir fiil yanımda olması da artık yetmiyor..

Dostum,

Herkes geldi geçti..

Seninde gitme vaktin çoktan geldi de geçti bile..

İçimde koca bir korku var, yanı sıra kızgınlık..

İlk tanıştığımız zamanları hatırlıyorum da, nasıl da fırsat kollardım baş başa kalmak adına..

Hiçbir fırsatı kaçırmadık, okulda, evde, arabada her yerde sen vardın.. insanlar gelip geçerlerdi ama sen hep benimle olurdun.. kimi zaman keyifle derin bir oh çekerdik, kimi zaman kederle karışırdık havaya..

Senden ayrılmak kolay değil biliyorum…

Ama vakit çok yakın..

İçimde koca bir savaşla bu dostluğa son veriyorum, umarım kaldığımız yerden başlayacak fırsatları değerlendirmem, umarım bu gerçek bir son olur..

Hoşçakal.. 

Sigara, seni bırakıyorum!