İŞ YAŞAMI VE SEVİMLİ KARAKTERLERİ...

Malumunuz uzun süredir iş yoğunluğumdan ötürü yazılarımı bir düzen dahilinde yayınlayamıyorum. Vakit kısıtlı, işler yoğun, yazı da beklemeyeceğine göre, özellikle iş yaşamında her an karşımıza çıkan gözlemlerimi sizlerle paylaşmanın tam zamanı. Eminim pek çoğunuz okurken ‘aynen, benimde başıma geldi’ diyebileceğiniz şeyler bulacak, sanki sizi anlatmışım gibi düşüneceksiniz. O halde hadi bakalım, başlıyorum.

İşi bilicen, işe gitmeyecen..

Tembel insan her yüzyılda, hemen her zaman diliminde elbet vardı, bu yeni bir olgu değil. Fakat zaman içerisinde bu durum da evrim geçirdi. Eskiden bilgisiz ve cahil kesimin ağzına sakız olan bu söz dizimi, günümüzde şişirilmiş egoların, mevki sahibi insanların, kolay elde edilmiş varlık sahiplerinin de hayatına dahil oldu. Keşke sözün tam da karşılığını hayata geçirseler, işe gitmeseler, çalışan kesimin gözünün önünde olup, ahkam kesip deli etmeseler diye düşünür olduk.

Siz çalışırken başınızda bekleyen, çalışmadığı halde çalışmanızı beğenmeyen, eksik bulan ama o eksiğin giderilmesi adına çözümü olmayan, çok konuşan hiç iş yapmayan insancıkların arasında kaldık. Eskiden tolere edebildiğimiz bu davranış biçimi yaşam koşullarının değişmesi, zalimin güçlenmesi, ezilenin ezilecek yerinin kalmaması nedeniyle içsel bir isyana dönüştü. Bastırılmış her duygu, her davranış gibi bir yerden patlak verir oldu. Hiç olmadı bizleri sonucu ölüm, nedeniyse strese bağlı hastalık sahibi yaptı.

Sizi köşeye sıkıştırmaya çalışan aklıevvel kesim..

Evet bir de böyle tiplerimiz var iş yaşamında. Bunlarda yukarıda saydıklarımın yaptığını yapar çalışmazlar ama bir farkla, bunlar kendince can alıcı sözler söyleyerek ‘hadi bakalım buna ne cevap vereceksin?’ diye sizi zorlarlar. Çalışmadıkları için vakitleri boldur. Bu vakitleri de kıytırık fikirleriyle ilk fırsatı kollayarak geçirirler. Siniriniz sağlamsa bu kişilere ağzının payını vermek bir süre sonra eğlenceye bile dönüşebilir. O size saldırır, siz onu paket edip geldiği noktaya geri yollarsınız.

Sorumluk alamayanlar / Dönekler..

İnsanı gün içerisinde çileden çıkaran bir diğer konudur sorumluluk sahibi olmayan/olamayan ve lafının arkasında durmayan kesim.. İş verirsiniz yapmaz, yapar yaptığının bilgisini vermez, üzerine alınmaz, bolca ‘ben demedim, bana söylenmedi, haberim yok’ gibi cümleler kurarlar. Kendi hatalarını başkalarına yüklemek gibi misyonları vardır. Azıcık iyi niyetli ve safsanız adam tüm günahını üzerinize yüklemekle kalmaz kendinizi suçlu hissetmenizi bile sağlayabilir.

Bananeciler / Salla başını al maaşını takımı..

Kurdukları cümleler kalıplaşmıştır. 100 metreden kolaylıkla açığa çıkarlar. Ne mi derler?

Valla ben mail attım.

Ben mail attım bir de takibini mi yapacağım?

Eğer ona mail atıldıysa bu kez durum değişir, ‘görmedim, duymadım’ deyiverir.

Ben aradım açmadı, banane..

He der geçerim neticede babamın malı mı?

Arkadaş bana bahsetmedi. Bilseydim hemen gönderirdim şimdi iletiyorum... (müşteri arıyorsa mutlaka bu cümleyi kurarlar.)

Ben gönderdim bilemem gerisini..

Ben mi yapıcam? Ben mi söyleyeceğim? Benim işim mi? v.b. söylemleri vardır.

İtekleyerek, her şeyi tek tek söylemeniz gereken kişilerdir. ‘Anlamadım’ diyerek işin başkasına yaptırılmasını çok güzel sağlarlar. O kadar çok söylenirler ki onların işini yapar duruma gelmeniz kaçınılmazdır.

Tek çözümü çözümsüzlük olanlar..

Genelde yönetici kesiminde bulunurlar. Sıkıntılarınızı aktardığınızda ‘ama sende …. yapıyorsun’ diyerek, size bok atıp işi içinden çıkılmaz bir hale sokarlar. ‘Yapacak bir şey yok’ cümlesi kalıp halini almıştır. Az biraz tahammüllü olduğunuzu sezdiyse tüm özveriyi sizden bekler, zira şikayetinize bulacak tek çözümü sizin sıkıntınıza tahammül etmeniz gerektiğini dikte ederek sağlamasıdır. Bir süre sonra tek çözümün çözümsüzlük olduğunu anlar ve içinize kapanırsınız. O da ‘bana gelmediğine göre yine işi hallettim’ diye düşünüp, egosunu okşar.

Eee saydıklarım gibiler çoğalınca haliyle çalışmak, yine çalışana düşüyor. O halde şimdilik ben işimin başına.. Bu yazıyı çok sevdiğim bir sözle bitirmek istiyorum.

Hepinize HAYIRLI işler dilerim.