Dün akşam dokuzda yatmama rağmen sabah 11:30'da uyandım. Günlerdir sessizliğe alışmış kulaklarım yol yapım çalışmasının gürültüsüyle doldu taştı. Araçların sesi bir yandan iş makinelerinin gürültüsü diğer yandan.. Gözlerimi kapadım yeniden. Bu sese uyanmak istemedim. Seni düşündüm. Şimdi tatilde olsaydık bu saatte sahile inecektik belki de denizdeydik diye düşündüm. Sanki ne düşündüğümü bilirmişte beni rahatsız etmek için elinden geleni yaparmış gibi daha yoğun bir gürültü doldu odama. Mecburen kalktım. Evde kimse yoktu. Mutfağa gidip kahvaltı ettim. Sonra günlerdir çalmayan telefonum işten arayanlarla doldu taştı. Özlediğini söyleyenlere güldüm geçtim çünkü hiçbirini özlememiştim. Sağolsunlar tatil bitti haftaya iş var diye hatırlatmalarda bulundular. Hayatımda özlediğim tek insanın sen olduğunu fark ettim. Birde dönmemizle beraber kafamın kazan gibi olduğunu...Düşünceler beni bekliyormuş meğer. Neyse böyle işte açtım televizyonu ne kadar dizi varsa izleyeceğim. Şimdilik bu kadar çok öpüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder