İnsan halleri..
Malum çeşit çeşit insanlar..
Ne kadar çeşit olursa olsun özü aynı, özü bencil..
Hayat sanıldığı kadar zor olmasa da o bencillik yok mu? O
kendini düşünme, önce ben deme durumu yok mu? Ne oluyorsa hep bundan. Bende
yapıyorum zaman zaman ama ondan daha iyi yaptığım ve mütevazı olamayacağım bir
konu var ‘iyi bir gözlemci ve tahlilci olmak’. Gözlem derken oturup akşama
kadar milleti izleyip tahlil etmiyorum. Kaldı ki bunu sadece başkaları için
yapmıyorum. Kendimi de gözlemliyorum. Ne zaman bencilleşiyorum diye sorular
soruyorum. Verdiğim cevaplar gerçeği yansıtıyor her zaman. Çünkü insan bir tek
kendine yalan söyleyemiyor. Benim bencilliğim, karşımdakinin bencilliğinin
ilerleyen safhalarında ortaya çıkıyor. Daha açık bir ifadeyle yeterli acının
vücuda tesir etmesinin ertesinde.. Kendime acıma duygumla beraber açığa çıkan,
acıma duygusunun öfkeye dönüşmesi ve hemen ertesinde zirve yapan bencilliğin
devreye girmesiyle devam eden bir süreç bu..
Gözlemlerime gelince…
Bu kadar da olmaz diyebileceğimiz türden bir bencillik var
insanlarda. Ben mutlu olayım, benim isteklerim olsun diye uzayıp giden bir
liste sıralamak mümkün. Birde şu var, tüm bunlar olup biterken birileri için, bir
şeyler için incittikleri, üzdükleri insanlara yaptıklarını feda ettiklerinden bulduklarında
oturup düşünmekte yok. Ben bunu yaptım aynısı benim başıma geldi. Kim bilir
bende karşımdakini nasıl üzmüştüm zamanında demek yerine.. ‘Ama’ ile başlayan
koca koca cümleler kurmaya devam ediyor insanoğlu. Sanıldığı kadar önemli
olmadığını fark etmeksizin yıkıp dökmeye devam ediyor. Oysa bir durup düşünse..
öyle ya bizi diğer canlılardan ayıran en önemli özellik değil mi düşünmek,
düşünüp söylemek..
Bugün biri şöyle dedi.. ‘masumiyetimizi kaybettik’
Ne kadar doğru, ne kadar güzel, ne kadar acı bir ifade..
Masumduk önceleri, hesaplarımız kitaplarımız bu kadar çok
değildi.
O onu derse, ben şunu ona söylersem, o böyle yaptı bende
böyle yapayım demiyorduk..
İçimizden geldiği gibi konuşup davrandığımız zamanlar vardı.
O anları güzel kılan da buydu. Saftı, temizdi.
Ne zaman ki bencillik ağır bastı, aldı tüm saflığımızı yerle
bir etti ne varsa.
Belki diyorum.. Belki umut olursa..
Belki benim gibi insanlar varsa..
Bir yerlerde benim gibi düşünüp yazıyorlarsa..
Sabır hepsinin üstesinden gelebilirse..
Sabrın sonu selametse..
Belki diyorum belki de..
